به هر لقب که تو خوانی

وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ وَمَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ (سوره قلم - آیه 51و52)

آخرین مطالب
آخرین نظرات
  • ۱۴ مرداد ۹۳، ۱۳:۵۲ - افشین پارسائیان
    چه خونی؟!
  • ۱۸ ارديبهشت ۹۳، ۲۳:۳۶ - محمد رضا
    زیبابود

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «زندگی» ثبت شده است

۲۹
تیر

خیلی وقتا که گیر میکنم و حرفمو به کسی نمیزنم و کلی داغونم، همصحبتم میشه گوگل میرم میشینم پای کامپیوتر حرفایی که به خودم میزنم و تو گوگل سرچ میکنم.

مثلا مینویسم: "خیلی خرم" یا "کاش کنار دریا بودم" یا "احمق تر از من نیست" یا "ترکوندم"یا "چقدر تنهایی بده" یا "من بی نظیرم" و ...

بعد میشینیم جستجویی که انجام میده رو وبلاگ ها و سایت های مختلف و میخونم. واقعا جواب میده. در هر شرایطی باشید آدم و متعادل میکنه.

بالاخره وقتی کسی نباشه که خیلی حرفاتونو بهش بزنید یه همچین دیوونه بازی هایی طبیعیه و جالبترش اینه که نتیجه هم میده.

 

خدا ان شاءالله همه مریض ها رو شفا بده :)

۱۳
خرداد

اگر از دیدگاه کلاسیک به جهان هستی و پدیده های فیزیکی نگاه کنیم اگر دما به صفر درجه ی کلوین برسه همه چیز ساکن می‌شود و هیچ جنب و جوشی دیده نمی‌شود.

ولی همین که کوانتومی به این قضبه نگاه کنیم همچین چیزی نیست. در دمای صفر درجه ی کلوین یک حداقل انرژی و یک حداقل جنب و جوشی وجود دارد.

مثلا در فلزات الکترون ها تراز های انرژی رو با توجه به اصل طرد پاؤلی پر  می‌کنند تا آخرین تراز یعنی تراز فرمی پر شود. طبق همین اصل حتی در دمای صفر کلوین سیستم الکترونی مقدار قابل ملاحظه ای انرژی دارد.

جدای از این که اصل طرد پاؤلی چیه و چطوری این الکترون ها در سطوح انرژی  پر می‌شوند مهم اینه که تو دمای صفر درجه ی کلوین یه جنب و جوشی دارند یه انرژی دارند، از حرکتشون وای نمی‌ایستن.

این یعنی همیشه یه امیدی هست. یعنی وقتی تو تاریکی و اوج سرما هستی وای نستا ادامه بده. یعنی سرمای مطلق هم نمی‌تونه جلوت رو بگیره حتی اگر یک جهان به عقبه ی کلاسیک بگن "نمیشه".

ادامه بده...